Sinoc kada se vracah iz topla hamama
prodjoh pokraj basce staroga imama
kad tamo u basci, u hladu jasmina
s ibrikom u ruci stajase Emina

Ja joj nazvah Selam jes, tako mi dina
nece ni da cuje lijepa Emina
vec u srebrn ibrik zahvatila vode
pa niz bastu djule zalijevati ode

S grana vjetar duhnu pa niz pleci puste
rasplete joj one pletenice guste
zamirisa kosa ko zumbuli plavi
a meni se krenu bururet u glavi

Zamal’ ne posrnuh, mojega mi dina
ali mi ne dodje lijepa Emina
samo me je jednom pogledala mrko
niti haje alcak sto za njome crkoh

Asik, Ajsa, ja pasa
konja jase subasa

Po basci se sece, a plecima krece
ni hodzin mi zapis, nista pomoc nece
ja kakva je pusta, moga mi imana
stid je ne bi bilo da je kod Sultana

Umro stari pjesnik, umrla Emina
ostala je pusta basca od jasmina
salomljen je ibrik, uvelo je cvijece
pjesma o Emini nikad umrijet’ nece

Dün akşam sıcak hamamdan dönerken
ihtiyar imamın bahçesinden geçerken
ve orada, yasemin çiçeğinin gölgesinde
elindeki ibriğiyle emine duruyordu

Ben ona selam veriyorum, dinim üzerine yemin ederim ki
güzel emine benim selamımı duymak bile istemiyor
gümüş ibriğe su doldurup
gül bahçesini sulamaya gidiyor

Rüzgarın eğdiği bir dal omuzlarına değiyor
onun o kalın örgülerini çözüyor
saçları mavi sümbül kokuyordu
benim ise bu güzel kokulardan başım dönüyordu

Dinim üzerine yemin ederim ki biraz tökezledi
ama güzel emina bana gelmiyor
sadece bir defa sertçe baktı bana
onun için ölen bu garibanı önemsemedi bile

Hele yürüyüp omuzlarını oynattığı zaman
hocanın yazdığı muskalar bile bana yardımcı olamayacak
Imanım üzerine yemin ederim ki müthiş bir boşluk hissettim
ayıp olmasa sultanın yanından geliyor derdim

şair öldü, Emina öldü
boş bahçe bırakılır ile yasemin
ibrik kırık, solmuş çiçekler
Emina hakkında şarkı asla ölmeyecek