Mostarlı Sırp Şair Aleksa Santıc Avusturya işgalinin sonrasında Boşnak göçmenlere bir şiir yazmıştı çünkü İstanbul,Boşnakların memleketlerini geride bırakıp gittikleri bir şehir olmuştu.Bu da aile bireylerinin birbirinden ayrılması, uzaklaşması anlamına gelmekteydi.
Bu duruma üzülen Mostar’lı ünlü Şair “Aleksa Şantiç” dostlarının ayrılığına dayanamayıp “Burada Kalın!” adındaki şiir ‘ini kaleme almıştır.
BURADA KALIN
Burada kalın !
Başkasının güneşi burası gibi ısıtmaz
Lokmasını kazanmakta zor ve acı olur
Öz annesinden daha iyisini kim bulacak
Kendisinin kardeşi değilken,
Oysa sizin anneniz bu vatan !
Dedelerinizin mezarlarına bir bakın
Şu karşınızdaki topraklarda yatan
Onlar, bu vatanı koruyan
Bir yıldızdılar parıldayan
Sizde ülkenizde kalın
Kanınızı akıtın onun için
Şah damarınıza kadar
Güz rüzgarlarının dallarını
Kopardığı yapraklar gibi
Buzla kazıdığı zaman gibi
Sizde Burada kalın !
Anne vatan oldu sizin için ağlar oldu
Akıtmayın onun göz yaşını
Ölmek için yaşıyorsunuz
Zaten bu dünyada
Kimse tanımaz sizi oralarda
Dönün onun şöhretli kucağına
Bilmez misiniz bahçedeki çiçek
Yar toprağında pelin otu açar
Burada herkes kardeş diye elini sıkar
Burada herkes sizi tanır
Hepimiz için kutsal olan
Kardeşlik,isim,dil,vatan öyleyse;
Burada kalın ! Burada kalın !
Başkasının güneşi burası gibi ısıtmaz
Lokmasını kazanmakta zor ve acı olur.
Öz annesinden daha iyisini kim bulacak
Kendisinin kardeşi değilken,
ALEKSA SANTIC MOSTAR OSTAJTE OVDJE OVDJE…
Ostajte ovdje!…Sunce tuđeg neba, Neće vas grijat kô što ovo grije; Grki su tamo zalogaji hljeba Gdje svoga nema i gdje brata nije. Od svoje majke ko će naći bolju?! A majka vaša zemlja vam je ova; Bacite pogled po kršu i polju, Svuda su groblja vaših pradjedova. Za ovu zemlju oni bjehu divi, Uzori svijetli, što je branit znaše, U ovoj zemlji ostanite i vi, I za nju dajte vrelo krvi vaše. Kô pusta grana, kad jesenja krila Trgnu joj lisje i pokose ledom, Bez vas bi majka domovina bila; A majka plače za svojijem čedom. Ne dajte suzi da joj s oka leti, Vrat’te se njojzi u naručju sveta; Živite zato da možete mrijeti Na njenom polju gdje vas slava sreta! Ovdje vas svako poznaje i voli, A tamo niko poznati vas neće; Bolji su svoji i krševi goli No cvijetna polja kud se tuđin kreće. Ovdje vam svako bratsku ruku steže U tuđem svijetu za vas pelen cvjeta; Za ove krše sve vas, sve vas veže: Ime i jezik, bratstvo, i krv sveta, Ostajte ovdje!… Sunce tuđeg neba Neće vas grijat kô što ovo grije Grki su tamo zalogaji hljeba Gdje svoga nema i gdje brata nije…
