Balkan Muharebesi sonunda Balıkesir-İvrindi’ye de muhacirler gelmişti.

– Abim bir gün eve on iki, on üç yaşlarında Ali isminde bir macır çocuğu getirdi. Çok perişandı.

Açlıktan ve soğuktan ağlarken ağabeyime rastlamış, o da onu alıp eve getirmiş.

Adının Ali ve Boşnak olduğunu söylemişti.

Annem bahçede önce onu yıkadı, ağabeyimin elbiselerinden giydirdi, eski bitli elbiselerini de yaktı…

Boşnak Ali ondan sonra hep bizimle yedi içti. Ağabeyimin sayacı dükkânında yattı kalktı. Evimize bitişik olduğundan geceleri Boşnakça Rumeli türküleri söyleyip hıçkıra hıçkıra ağladığını duyardık.

Kimse ile pek konuşmazdı.

Ağabeyim Seferberlikte, askere alındıktan bir süre sonra Romanya Cephesinden şehit haberi geldi.

Ali gene bizde, ayni yerde, kalmağa devam etti.

Yunan “Ayvalık’a çıktı.” diye asker toplandığında ilk gönüllünün Boşnak Ali olduğunu söylediler. Helalleşip İvrindi Taburu ile Ayvalık Cephesine gitti.

Onu bir daha hiç görmedik.

Kurtuluştan sonra bir gazi arkadaşından, Ali’nin Sakarya Muharebelerinde şehit olduğu haberini aldık…

Boşnak Ali bu devlet için yaşadı. Bu devlet için can verdi.

Kim bilir, nerede yatıyor şimdi?

Şehitler ölmez.!

(Kaynak kişi İvrindi’den Zübeyde Avcı (1893-1984

Konuşmayı yapan Aydın Ayhan- 06.04.1968 de).

 

Kaynak: https://www.facebook.com/karamurselbosnak