VİLLALARDAN OLUŞAN BOŞNAK KÖYÜ ŞÜKRANİYE

Bursa-İnegöl arasında, Kestel ilçesine bağlı, eski adıyla Kazancı, yeni adıyla Şükraniye Köyü, Uludağ’ın eteklerinde, kızılçam ormanlarının arasında, enfes doğal güzelliğe sahip.Bu köyde normal ev yok, herkesin villası var.Şükraniye Köyü Koruma ve Güzelleştirme Derneği’nden edinilen bilgilere göre, köyde 100 hane mevcut. Kış aylarında köyde 30 hane ikamet ediyor. Yazın bu rakam 75’in üzerine çıkıyor.

Eski Bursa yolunda Bursa’ya 30 kilometre, İnegöl’e 16 kilometre mesafede olan Şükraniye Köyü, Uludağ’ın eteklerinde enfes doğaya sahip.
Köy Eskiden Gürsu bucağına bağlı idi. İlçenin güneydoğusunda yer almakta olup Bursa merkeze 29 km ,İnegöle 15 km ,Kestel ilçesine ise 18 km mesafede yer alır.Köyün rakımı 600 m olup 600 hektar ormanı vardır.
Köyde; 1927 yılında 64, 1940 yılında 30’u erkek, 30’u kadın olmak üzere 60, 1955 yılında 21’i erkek, 13’ü kadın olmak üzere 34, 1970 yılında ise 22’si erkek, 27’si kadın olmak üzere toplam 49 kişi yaşamaktaydı. Görüldüğü gibi, köyün nüfusu her dönem değişmiştir. 1990 yılında 69, 1997 yılında 174 kişi yaşamaktaydı. Bu tarihten sonra köyün nüfusu giderek azaldı.2022 nüfusuna göre ise 173 ‘tür.

ÇEKİCİ ÖZELLİKLERİ
Köy, sağlam zemini nedeniyle Bursa’nın depreme dayanıklı en risksiz bölgelerinden biri. 1999 depreminden sonra çok sayıda ev yapıldı.Köyde kaliteli içme suyu, köyün çevresinin 3 bin dönüm ormanlık alanla çevrili oluşu, ormanlık alanlarda bol oksijen üretme özelliğine sahip karaçam ağaçlarının çok bulunması, nefes darlığı çeken hastaların şifa bulması, sanayinin gelme ihtimalinin olmayışı, İnegöl ile Bursa’nın ortasında olmasından dolayı ulaşımın kolaylığı gibi özellikler, Şükraniye Köyü’nü çekici hale getiriyor.
Kış aylarında kar olsa dahi, ilk önce yolu açılan köy statüsündedir. Köyde bugüne kadar hiçbir hırsızlık ya da olumsuz bir olay olmamış. Köydeki evlerin hemen hepsi Bosna tipi dik çatılı lüks villalardan oluşuyor. Köye ait 25 dönümlük bir piknik alanı mevcut. Suyunu Uludağ’ın eteğinden, köyden 8 kilometre uzaklıktaki Küçükpınar’dan alıyor. Saniyede 2 litre su geliyor. Her türlü altyapı mevcut.

BOŞNAKLARIN KÖYE YERLEŞMESİ
Köyün tarihi Osmanlı’nın son yıllarına dayanıyor. 1844 yılında, Aksu Köyünde Kazancı derbendini koruyan 2 derbentçi vardı. Kazancı derbendini koruyan Mustafa’nın Boşnakoğlu olması, Bosna göçmenlerinin Kazancı’da iskân olmasında etkili olmuşolmalıdır. Bölgede prestijli bir işi bulunan Boşnak Mustafa’nın gelen göçmenlere kolkanat germesi nedeniyle Kazancı dışında, bu köy yakınlarındaki Turan Köyünün kurulması, çevre köylere de müteferrrik olarak Boşnakların yerleşmesine neden olduğu anlaşılmaktadır.
1887 yılına ait bir arşiv belgesine göre Kazancı Bayırı mevkiinde Bosna göçmenlerinden 30 hanenin iskânıyla bir köy kurulduğu kayıtlıdır. Köye, şehzadelerin adına izafiyeten Şevketiye adı verilmiş. Her haneye o tarihte 50 dönüm arazi iskân verilmiş.
Köyü kuranlar ilk geldiğinde, Kazancı derbendinde, yolun bir tarafında karakol, diğer tarafında ise bir han görmüşlerdi.1902 yılına ait bir arşiv belgesine göre, Aksu Köyü civarında Kazgancı Bayırı adlı mevkide iskân olunmuş olan Bosna (Boşnak) göçmenlerine tohumluk ve yemlik zahîre yardımı yapıldığı anlaşılmaktadır. Ayrıca 755’er kuruş hane bedeli ile her haneye ellişer kile buğday ve altışar kile mısır alınmak üzre toplam 5.280 kuruş yardım yapılmıştı
Bir başka bilgiye göre ise 1893 yılında Bosna’dan gelen 40 hane Boşnak aile buraya yerleştirilir. Bursa yolunun güvenliğini sağlayan Kazancı Karakolu’nun adı verilir köye. Cumhuriyet döneminde ise ismi Şükraniye olarak değiştirilir. İlk kuruluş yıllarında, bölgeyi tarıma elverişli hale getirmek şartıyla her haneye 10’ar dönümlük arazi tahsis edilir.
1894 tarihli kayıtlarda 68 hane ve 249 Boşnak göçmeni görülür.1902 yılında köye Tanoviç,Musiç ve Kosiç sülalelerinden 20 hane yerleştirilir.Yine köye bazı kaynaklarda 1905 yılında Boşnak iskanından söz edilir.1908 tarihli ve BOA, DH. MKT. , 1290/73 nolu evrakta köye iskan edildiği belirtilen 12 Boşnak haneden 1 hanenin İstanbulda olduğu 2 hanenin ise henüz Bosnadan göç etmediği yazılıdır. Köy 1919 yılında yunanlılar tarafından işgal edilince köy halkı 2 yıl cephe içinde yaşıyor ve ardından Bursa’ya göçe zorlanıyor. . Yunanlılar, Boşnaklara “Burada savaş olacak, buraları terk edin” demiş, köyü terk edenlerden birçoğu Bursa’ya gitmiş.Yunan işgali sona erdiğinde köye geri dönen ailelerden 30’u köyün yıkılıp, talan edildiğini görünce Bursa’da kalıyor. 10 aile ise köyü yeniden inşa ederek köyde yaşamı tekrar canlandırıyor.Köyün ismi cumhuriyet döneminde Şükraniye olarak değiştirildi.
1980 yılında köyde sulama suyu olmadığı için büyük göç yaşanmış, sadece 4 hane kalmış. Daha sonra köyden giden gençler, topraklarına yazın kalabilecekleri villa türü evler yapmışlar. Bazıları ise, Bursa’da tanıdıklarına arsa vererek, ev yapmalarını sağlamışlar.

Kaynaklar:
-nufusune.com
-https://www.kestel.bel.tr/upload/dokuman/2021_09_20_457036242.pdf
-https://www.iha.com.tr/haber-bu-koyde-herkesin-villasi-var-185385/
-. (BOA.A.MKT.MHM. 525/8)
-Yeşil Bursa Dergisi
-Muhtarın Yeri
-Dergi Bursa
-Kestelde Bugün
-Habertürk
-https://www.bursa.com/wiki/Sukraniye_Kazanci-4563.html
-https://dspace.ankara.edu.tr/xmlui/bitstream/handle/20.500.12575/83393/413781.pdf?sequence=1