İNSAN KALABİLMEK ÜZERİNE

Yazar: Zeynep İLBAY

Yaşadığımız dünyada; kendi benliğimizi, doğrularımızı, dürüstlüğümüzü koruyabilmek, iyi olarak
kalmak epey güç. Hem de bu kadar kişiliksiz bencil insanların arasında. İnsanları ayrıştırmak,
ötekileştirmek, kendisi gibi olmayanı dışlamak çoğu insanın yaptığı davranış. Çocukken sınıfın
başarısız ya da yoksul çocuklarına yardımcı olmak yerine, onları dışlarlar. Söylemek isterim ki; ben de
orta halli bir ailenin kızıyım. Herkes gibi sıradan bir vatandaşım. Ama toplumdaki adaletsizlikler,
statüsüyle ya da bilgisiyle insanların birbirini ezmesi benim de canımı sıkıyor. İnsanların bazıları sahip
olduklarını toplum yararına kullanmak yerine, başkalarını üstünlük sağlamak için kullanıyor.
İnsanların egosu devreye giriyor. Bir arkadaşımızla münakaşaya girdiğimizde baskın çıkmaya çalışırız.
Kendimizi ezdirmemek gibi bir düşünce var içimizde. Alttan alırsak imajımız zedelenir. Kimilerine göre

bu bir eziklik göstergesidir. Ben de insanlarla kötü olmak adına çoğu zaman cevap vermem.
Sevdiklerime gelinceye kadar. Kimisine biz bağırırız, kimisi de bize bağırır. O kadar stresli birbirini
anlamaz duruma gelmişiz… Ben göçmen bir ailenin kızı olarak bunları etrafımdaki bazı insanlarda da
gözlemliyorum. Ben, hırs ve ego. Gündüz vakti gökte bir yıldız aramayalım. Dilek tutmak için bir
yıldızın kaymasını beklemeyelim. İnsanlar için karanlıktaki ışığı kendimiz yakalım. Daha iyi daha
huzurlu bir yaşam için.