I ne..

Ne , nije nam intelekt stradao u rimskom carstvu.

Ne, nije stradio ni pod Osmanlijama

Ne, nije stradao ni po Austrougarima.

Ne nije stradao ni u kraljevini Shs

Ne, nije stradao ni u ndehaziji.

Bosanski Um i Intelekt je stradao u vrijeme mira 1945- 1991…

Mi smo ničiji. / Biz kimselere ait değiliz.

Uvijek smo na nekoj međi, uvijek nečiji miraz.

– Her zaman bir sınırdayız, her zaman bir miras olduk.

Vjekovima mi se tražimo i prepoznajemo, uskoro nećemo znati ko smo.

– Yüzyıllardır birbirimizi araştırmaktan ve tanıtmaya çalışmaktan yakında kim olduğumuzu unutacağız.

Živimo na razmeđu svjetova, na granici naroda, uvijek krivi nekome.

– Dünya’nın kesişme noktasında, ulusların sınırlarında, daima birini suçlayıp duruyoruz.

Na nama se lome talasi istorije kao na grebenu.

– Tarihin dalgaları bizin belimizi kırıp duruyor.

Otrgnuti smo, a neprihvaćeni.

– Biz parçalanıyoruz ama, yine de kabul edilmiyoruz.

Ko rukavac što ga je bujica odvojila od majke pa nema više ni toka, ni ušća, suviše malen da bude jezero, suviše velik da ga zemlja upije.

– Bir sel tarafından annesinden koparılmış bir parça gibi, artık akmayan ya da çıkışı olnayan bir su gibi, göl kadar da olamayacak az miktardaki su ve biliyoruz ki toprağın bu suyu emilip yok etmesi çok kolay.

Drugi nam čine čast da idemo pod njihovom zastavom jer svoju nemamo.

– Başkaları bize sözde bayraklarının altına girme onurunu veriyorlar çünkü biz kendi bayrağımıza sahip olamadık.

Mame nas kad smo potrebni, a odbacuju kad odslužimo.

– İhtiyacımız olduğunda onlar bizi aldatıyor, onlara hizmet ettiğimizde ise bizi reddediyorlar.

Nesreća je što smo zavoljeli ovu svoju mrtvaju i nećemo iz nje, a sve se plaća pa i ova ljubav.

– En büyük şansızlığımız ölmüş bir kadına aşık olmak, ve onu da bir türlü terkedemiyoruz ve de herşeyin bir bedeli olduğu gibi bunun da bedelini ödüyoruz.

Svako misli da će nadmudriti sve ostale i u tome je naša nesreća.

– Herkes diğerini alt edeceğini sanıyor; bu da bizim talihsizliğimiz oluyor.

Kakvi su ljudi Bosanci?

Boşnaklar, nasıl insanlar?

To su najzamršeniji ljudi na svijetu, ni s kim se istorija nije tako pošalila kao sa Bosnom.

– Dünyadaki en karmaşık insanlar, tarih Bosna ile olduğu kadar kadar hiç kimseyle bu kadar şaka yapmadı.

Juče smo bili ono što danas želimo da zaboravimo, a nismo postali ni nešto drugo.

– Dün, bugün unutmak istediğimiz kimseler idik ve bugün başka bir kimse de olamadık.

S nejasnim osjećajem stida zbog krivice i otpadništva, nećemo da gledamo unazad, a nemamo kad da gledamo unaprijed.

– Suçluluk ve şaşkınlık konusunda belirsiz bir utanç duygusu ile geriye bakmak istemiyoruz ve ileriye bakmak için de zaman ayırmıyoruz.

Zar smo mi slučajno tako pretjerano meki i surovi, raznježeni i tvrdi.

– Çok yumuşak veya acımasız, hassas veya sert miyiz?

Zar se slučajno zaklanjamo za ljubav kao jedinu izvjesnost u ovoj neodređenosti, zašto?

– Bu belirsizlikte tek kesinlik olarak tesadüfen mi sevgiyle yemin ediyoruz? Neden?

Zato što nam nije svejedno.

– Çünkü hiçbir şeyi umursamıyoruz.

A kad nam nije svejedno znači da smo pošteni.

– Ve umursamadığımız zaman, bu dürüst olduğumuz anlamına gelmiyor?

A kad smo pošteni, svaka čast našoj ludosti !

Eğer bu dürüstlük ise, deliliğimizin resmidir.

 

Mesa Selimovic, Tvrđava

 

BÜYÜK BOŞNAK YAZAR MEHMED ALİYA MEŞA SELİMOVİÇ, BU ŞİİRİNİ 1945-1991 YILLARI ARASINDA BOŞNAKLARIN İSİMİ, DİLİ, BİLŞNCİ VE HAFIZASI YOK EDİLDİĞİ BİR ORTAMDA YAZDI !