İHSANİYE’NİN KÖY TARİHİ
1875 yılında Berlin Antlaşması’ndan sonra Bosna’ da çıkan olaylar üzerine Müslümanlar, anayurtların terk etmek zorunda kalmış ve II. Abdülhamit zamanında da İstanbul’a gelmişler. Köyün kurucu ismi Hacı Ömer Ağa da, İstanbul’a göç edenler arasındaymış. Hasan Efendi ve Mustafa Efendi ile beraber II. Abdülhamit tarafından sarayda muhafız olarak görevlendirilen Hacı Ömer Ağa’ya daha sonra yine padişah tarafından İhsaniye köyünü kurma görevi verilmiş.İzmit’e 46 km, Karamürsel’e ise 16 km uzaklıkta bulunan sevimli bir köydür.
Köy kurulduktan sonra Hacı Ömer Ağa, diğer hemşerilerini de bu köyde toplayarak yaşamlarını sürdürmelerini sağlamış. Hacı Ömer Ağa’nın topladığı aileler arasında Bizoviç ailesi, Husniç ailesi, Merhemiç ailesi,Bilali ailesi, Mişoviç ailesi, Avdiç ailesi ve Birzina ailesi bulunuyor. Yaklaşık 150 yıllık geçmişi olan bu köy, geçmişten günümüze hem tarihi hem de gelenek ve görenekleriyle bugün de Karamürsel’in değerleri arasındaki önemini koruyor.Köyü kuran büyük aileler mevcuttur. Şu anda Erturan ailesi soyları bulunmaktadır ve hala köyde yaşamaktadırlar.
Köyde ki sülale isimleri şöyle anılmaktadır; Bizoviç, Mişoviç, Avdiç, Birzina, Merhemiç, Yakuboviç, Naniç, Deliç, Bilale, Vizoveçi, Husniçi, Haydoksi, Aydınlar, Kılıçlar, Şekerler, Avcıliç, Çavuşovçi olmak üzere bilinen sülale isimleridir. Türkçe soy isimleri cumhuriyet dönemine aittir. Ancak geldikleri yer olan Bosna’dan hepsine ait bir
sülale ismi vardır.Akbaba- Kirelişo, Çekrolar-Çeker, Bizeviçler-Turan-Erturan-Küçükturan, Akşehirler-Husnişler,
Çakallar
1997 yılında 300 den biraz fazla olan köyümüzün nüfusu, göç vermesi sebebi ile ve de ülkemizde adrese dayalı kayıt sistemine geçilmesi sebebi ile azalmıştır. Şuan köyümüzde ki nüfus yaklaşık olarak 250’dir. Nüfusun %8 i 18 yaş altında, %16 sı ise 60 yaş üstüdür. Geriye kalan %68 lik kısım ise 18 ve 59 yaş arasını oluşturmaktadır. Köyün nüfusunun %46 sı erkeklerden, %54 ise kadınlardan oluşmaktadır. Köy nüfusu 220’dir.Köyde hane sayısı 93’tür.
Köy 1880 de kurulduktan sonra II. Sultan Abdülhamit tarafından ilk camii taştan inşa edilmiş ve 1950 senesine kadar hizmet vermiştir. 1950 senesinde meydana gelen depremde hasar görmüş ve köyümüzün 1952 tarihinde ki muhtarı Salih Kılıç’ın çabaları ile onarılmıştır. Cami 17 ağustos 1999 tarihli büyük Marmara depreminde yıkılmıştır köy halkı tarafından 2002’de tekrar yaptırılmıştır.
Karamürsel ilçesine 16 km uzaklıkta olan köyümüze şahsi aracınız ile asfalt yoldan 10 – 15 dakika içerisinde rahatlıkla ulaşabilirsiniz. Eğer şahsi aracınız yoksa Karamürsel şehirlerarası otobüs terminalinden kalkan Yalakdere ve çevre köyleri taşıma kooperatifinin köyümüzden geçen araçları ile 30 dakika da köye ulaşabilirsiniz. Köyden ilçeye günde 11 defa ve de ilçeden köye günde 13 defa olmak üzere bir günde köyden 24 defa araç geçmektedir.
Köken olarak Boşnak olan köyde aile bağları son derece önemlidir. Aradan geçen uzun zamana rağmen Boşnak dili ve kültürü unutulmamış ve günlük hayatta yaşatılmaya çalışılmaktadır. Gece oturması olarak bilinen ve habersiz ‘çat kapı’ gidilen gece misafirlikleri meşhurdur. Eğlence olarak eskiden sadece düğün, sünnet cemiyetleri ve asker eğlenceleri mevcut iken günümüz de ilçeye olan ulaşım imkânının çok fazla artması ile ilçedeki çevre ilçelerdeki konserler, sanatsal etkinlikler ve çevre köylerde ki önemli günler ve festivaller eğlence kültürünü zengin hale getirmiştir.
Köyümüzün başlıca geçim kaynakları tarım ve hayvancılıktır. Köyümüzde ki ailelerin % 23 ü geçim kaynağı olarak tarım, % 18 i geçim kaynağı olarak hayvancılıkla uğraşmaktadır. Köyümüzde oturup, kamu kurum ve kuruluşlarında, fabrikalarda, özel sektörlerde veya belediye de çalışıp geçimini sağlayan aile sayısı da oldukça fazladır. Bu kapsamda geçimini sağlayan aileler % 17 lik kısmı oluşturmaktadır. Kalan % 40 kısım ise emekli
kesimdir. Ayrıca çok az miktarda da olsa yardımcı geçim kaynağı olarak halıcılık, el işi ve arıcılık yapılmaktadır.
Köyde öğrenciler taşımalı olarak Yalakdere köyündeki okula gitmektedirler. Köyde tahminen 15 öğrenci bulunmaktadır.(2017)
Köyde Yemek Adabı
Büyükler oturmadan sofraya oturulmazdı. Sofra duası yapılırdı. Büyüklere saygı vardı önceden. Sofra adabı vardı. Evin büyüğü sofraya gelmeden yemeğe başlanmaz ve mutlaka sofra duası yapılırdı. Eskiden Boşnak yemek adabı,
sabahleyin 5-6 çeşit buranya yapılırdı (patates, kabak) masunsa (buğday unu ile) bayat ekmek doğranırdı- (popara) denirdi. Pura- (kırçamak) mısır unundan yapılır. Bunun yanında Boşnak Böreği de olmazsa olmazlardandır.
Eğlenceler
Köyümüzde yapılan geleneksel bir eğlence yoktur. Her hafta Cuma günü kızlar toplanır maniler türküler söylermiş Boşnakça. Manilerden biri;
İhsaniye köyümüz
Zemzem akarsuyumuz
Sevip sevip ayrılmak
Yoktur öyle huyumuz
Köyümüzde olmazdı fakat İznik’te 5 Ekim tarihindeki eğlenceye katılırdık. Boşnakların bir arada toplandığı gün
olur. Adı Teferiçtir. Oyunlar oynanır şarkılar çalınır. Kura çekilir hediyeler verilir. Yemekler yenir. Herkes davet
edilir sonra çalgı tutulur eğleniriz. Düğün, kına, asker uğurlama, sünnet şenlikleri.
Halk Oyunları
Kasap, çiftetelli aktarılıyor. Payduşka kızlı erkekli karşı karşıya dizilip oynanır. Boşnak kasabı –Çiftetelli -Telli turna. Zeybek karşılıklı oynarlar.
Folklor
Özel günlerde ve bayramlarda Boşnak halayı dediğimiz sola doğru çekilen halay oynanırdı. Buna biz Treskat denir. Şuanda da özel günlerde gençler bu oyunu oynamaktadır. -Horon Oynanırdı. Günümüzde de özel günlerde devam etmektedir. Boşnak halayı oynanırdı. Çiftetelli düğünlerin vazgeçilmezi idi. Yöresel türlerdi
Halk Eğlenceleri
-Büyüklerimiz hikâyeler anlatırdı. Köyde belli kimselerin evinde kemençe benzeri çalgı eşliğinde maniler söylenirdi. Büyükler tecrübelerini paylaşırlardı. Piknik şenlikler eskiden anlatılıyordu, şimdi pek yok. Halk eğlencesi vardır pile büyükleri hikâyeler anlatırdı.
İBRAHİM AKBABA’NIN ANLATIMIYLA KÖY..
Cami duvarındaki köy tarihçesine göre ve köyde ilk doğanların yaş hesaplamalarına göre, İhsaniye Köyü 1880 yılında Bosna Hersek’ten göç edenler tarafından kurulmuş. Görüştüğümüz Kamil Aksu’nun babası 1888, büyük amcası 1886 doğumlu ve köyde doğmuşlar.
Sultan II. Abdülhamit’in yanında silahşor (yakın koruma) olan, Bosna Hersek Trebinye’li Bizoviç sülalesinden Ömer Efendi, göç eden hemşehrilerine yardımcı olmak babında padişahla görüşmüş, padişah da Ömer efendiyi, Trebinye ve çevresinden gelen kafileyi uygun bir yere yerleştirmesi için yetkilendirmiş. Göçmen köylüler padişahın ihsanı olarak kabul ettikleri köylerine “İhsaniye” adını vermişler. İlk gelen kafilenin 6 hane olduğu söyleniyor. 1895 tarihli belgeye göre ise, köy mevcudu 68 erkek, 50 kadın olmak üzere 27 hanedir. Değişik
zamanlarda göç edip yerleşen aileler de olmuştur. Örneğin Akbabiç sülalesi 1911 yılında gelmiştir. Köyü oluşturan
sülaleler şöyle sıralanabilir. Bizoviç, Husniç, Merhemiç, Bilali, Mişoviç, Brzina, Akbabiç, Bayraktaroviç.
Cami köyün ilk yıllarında taştan inşa edilmiş. 22.07.1967 yılına kadar kullanılan cami, o yıllarda yaşanan
bir depremde hasar görünce, kapsamlı bir onarımdan sonra ibadete açılmış. 17 Ağustos 1999 depreminde ağır
hasar görünce, yıkılıp yeniden yapılmış. Bu arada caminin yanı başında Kur’an Kursu Binası, imamevi, gasil hane,
şadırvan ve tuvaletler yeniden yapılmış.
Köyde okul 1960 yılında açılmış. O yıllara kadar öğrenciler Yalakdere İlkokuluna gidiyordu. Günümüzde
ise İlk ve Ortaokul öğrencileri 1997 yılından itibaren taşımalı sistemle, Yalakdere’ye gidiyor.
Hazırlayan: Şevket KOÇ
Kaynaklar:
-nufusune.com
-http://www.karamursel.gov.tr/kurumlar/karamursel.gov.tr/Hizmetler/Projeler/1-Derleme/Dokuman/ihsaniye_mah2.pdf
–
