Savaştan sonra Bosna Savaşı’nı yazdığı kitaplarında belgeleyip, yaşanan insanlık ve savaş suçları ile bu suçluları işleyenlerin peşine düşen Gazi Binbaşı Aziz Tafro, Boşnaklara yapılan katliamlar ve soykırıma katılan gizli suçluların peşini bırakmıyor. Tafro, konu ile ilgili olarak şunları söyledi:

“Sekiz yıl önce Alen Almin Başiç ile birlikte Saraybosna Kantonu, Haciçi (Hadžići) Belediyesi’nde işlenen savaş suçlarını araştırdık ve bu konuda “Hadžići – cezasız bir suç” kitabını yazdık.

Resmi olarak yapılan savaş suçları araştırma projelerinde olduğu gibi, kitabı yazarken gerçeklere ulaşmanın zorluklarını biliyordum ama, ben ısrarla gerekleri aramaya başladım.

Sonucuna ulaştığım bir çok gerçeği belgeleri ile hemen savcılığa iletiyorum. Bunlardan birini daha dün Savcılığa verdim.

11 Mayıs 1992’de Saraybosna’nı ilçelerinden Haciçi’de (Hadžići) 14 Haciçili Boşnak, Bosnalı Sırp Ordusu askerleri tarafından yakalanarak esir alınmıştı. O günden beri hepsi ortadan kayboldu ve onlarla ilgili gizem bugüne kadar aydınlanamadı. Bu katliamın kimler tarafından yapıldığı bulunamadı.

Biz bu olayı yıllardır araştırdık.

Vardığımız sonuca göre, esir Haciçililer ilk önce sorguya çekildikleri ve işkence gördükleri Haciçideki İşçi Kültür Evi’ne götürülmüşler ve ardından 12 Mayıs 1992’de kurşuna dizilmişler.

Cesetler, KTK Visoko işletmesine ait soğutucusu olan bir kamyona yüklenmiş ve bilinmeyen bir yöne götürülmüşler. İnfaz yerinde kalan kan, su ile bir tank getirilerek yıkanmış.Öldürülen Haciçili Boşnakların cesetlerinin kalıntıları Saraybosna – Trnovo yolundaki Krupaç’ta 26 Haziran 2004’te bulundu. Çıkarılan 12 cesedin kemikleri parçalanmış ve iki torbada toplanmıştı.

Bu suçun ciddiyeti, öldürülen Haciçli Boşnakların ortalama doğum yılının 1965 olması ve kurbanların ortalama yaşının 27 olması gerçeğine yansıyor.Şu gerçeği özellikle belirtmek gerekir:

14 kurbandan 9’u Kovaçeviç soyadlı aile fertlerine ait idi ve bu da Bosnalı Sırp Ordusu askerlerinin tüm aileyi yok etmeye yönelik soykırım niyetlerini gösteriyor.

 

Gerçek şudur: 11 Mayıs 1992’de Haciçi’ye düzenlenen saldırıda, Bosnalı Sırpların yaşadığı Doğu Saraybosna’nın Voykoviçi (Vojkovići) yerleşiminden Sırp Cumhuriyeti Ordusu askerlerinden bir Sinişa (Nikola) Sehovats bir zırhlı personel taşıyıcı üzerinde vurularak öldürüldü. Ertesi gün, 12 Mayıs 1992, Sırp ordusunun birimleri intikam almak amacı ile tekrar saldırmış ve aşağıda isimleri yazılı Boşnakları yakalayıp esir almışlardı:

 

Boşnakları yakalayan Sırp Cumhuriyeti Ordusu askerleri arasında, kardeşi önceki gün savaşta öldürülen Goran (Nikola) Sehovats da vardı. Çatışmada kardeşini öldürenin kim olduğunu yakalanan esir Boşnaklara sordu. Netice alamayınca elleri arkadan bağlı Boşnakların hepsini katletti.

Gerçeklerin bir gün ortaya çıkmak gibi kötü bir huyu vardır. Bu suçtan otuz yıl sonra araştırmalarımda Voykoviç’ten Goran ile Voykoviç’ten Sırp Cumhuriyeti Ordusuna mensup bir grup askerin bu katliamı yaptıklarına dair belgelere ulaştım ve derhal savcılığa teslim ettim.

İşin ilginç tarafı savaştan sonra 14 insanı katleden cani Goran Nikola Sehovac, sanki hiçbir şey yapmamış gibi devamlı olarak Saraybosna’nın merkezindeki Başçarşıya gelip vakit geçiriyodu. Şimdi ise kaçıp sığınacak bir delik arıyor !?”