Günah Keçisi

Son Güncelleme :

28 Haziran 2016 - 13:45

GÜNAH KEÇİSİ

Günah çıkartmak.

Yenilerde okudum. Günah keçisi olmak nedir? Hep kullanmışızdır. Bilmeden.

İsrail,söylemi imiş. Yahudiler, bir keçiye bütün günahlarını anlatır, ona yüklerler sonra da keçiyi bir uçurumdan aşağı atarlar böylece günahlarından kurtulduklarını sanırlarmış.

Günah keçisi ve ağlama duvarı.

Duvarlara ağlarız zaman zaman kimsesizliğimizde, çaresizliğimizde.

Zavallı keçiler kimlerin günahlarını çektiler. Ödenmiş midir günahlar! Onlar öyle sanırlar.

Kimse kimsenin günahını yüklenemez. Herkes kendinden sorumludur. Günah bizim, sevap bizim, suç bizim ceza bizim. Adil midir cezalar. Tartışılır. Yok adalet bu dünyada. Hiçbir semavi dindeki uygulamalarda olmamıştır. Olmayacaktır. Uygar ülkelerde yasalarla korunuyor. İslam aleminde maalesef KURAN dışı hurafelerle halen recm, kölelik, din adına adam öldürme, kadına tecavüz, onu sadece doğurgan bir eşya gibi görme olaylarını günümüzde acı acı yaşıyoruz. Suç ve ceza göreceli bence. En büyük mahkeme mahşerse gelecekte, yaşarken VİCDAN bence. Sen hakimsin sen yargıç. Suç senin ceca senin.VİCDAN KARAR DEFTERİN.

Bir insanın hayatında olumlu bir etkin varsa ne mutlu sana. Ne iyilik ne de kötülük yapmamışsan sorun yok sence. Bir insana ya da canlıya zulüm yapmışsan, acı çektirdiysen, köle etmişsen, hakkını yemişsen ve hala günah keçilerine yüklüyorsan suçları ve de vicdan denen tartın yoksa ne yapalım. Ceza bizden değil ilahi bir güçten gelecektir bir vakit. Öyle ya da böyle. Biz ancak onlara tanık olabiliriz. Er kişi niyetine helal ya da haram deriz içimizden, gelir azap sana o anda.

Herkesin vicdan yasası da farklıdır. Kiminin terazisi hep kendi ibresini gösterir. Bir savunması vardır kendince. Kulca aldatmaca.

Kiminin terazisi hassastır. Hep gerçeği doğruyu arar. Çok tartar. Bu terazi sahipleri naif vicdanları ile çokça kendilerini suçlarlar. Kendilerini cezalandırırlar. Bu cezalar özeleştiri, bazen pişmanlık bazen hayattan kendini soyutlama bazen de özlemle, özlemekle kesilir.

Özlemek müebbet bir cezadır.

Özledim gidenlerimi.

Keşke hepinize daha çok sarılsaydım desem yeterli mi?

Hayırlı evlat, hayırlı kardeşsin derlerdi. Yeter mi? Yetmiyor. Belki sevgimi daha çok göstermeliydim. Hiç öfkelenmemeliydim. Detaylarda kaybolmasaydık. Ciddiye almasaydık hayatı, eleştiriler daha az olmalıydı.

Çok sevdim kardeşlerimi. Hele CEMO seni. Serseri hallerini, borç takan günlerini, ablası öder nasılsa rahatlığındaki inanmalarını, bitmeseydi dolması kadehlerin, her sigara içiminde “içme şunu” demeseydim. Yaşasaydın keşke. Tüm faturaları ben ödeseydim. Keşkeler kalmasaydı hala bana hediyen. Oysa sen anlamıştın hayatı öylesine çelebice, kırmadın kimseyi ne söylenirse. Sen sabır ağacı, ben meyvesi keşkeden. Ama anlamı yok keşkenin. En anlamsız kelime. Haklıydın kimbilir çekilmezdi dünyanın kahrı senin gönlündeki ile. Belki de susarak tükettin kendini, ben sana öğüt verirken kendimi.

Tükenişlerden bugün nemli gözlerle bakan ve yazılan…

Kimse kimseyi yönetmemeli. Birisini yönettiğin an tutsaklığın başlamıştır kendinin.

Sarılarak biterdi didişmelerimiz birbirimize tutmayacağımız sözler vermemiz.

Senin kaşın kalkık ezikken benim yüreğim hey gidi yufka yürek günlerimiz..

Keşke keşke dedim yine çokça. Yaşasaydın da birlikte bira bardaklarını kaldırsaydık çın çın sağlığına vediğimiz sözlere heyy..

Dokunursa dokunsundu, sözlerin zararı daha derin.

Hey özledim ben seni duydun mu beni?

Kaldır her neredeysen kadehi benim elim havada, bir ses duydum cızırdıyor sevdiğin köfte tavada…

Miss gibi koktu özlemin!

Bugün niye böyle acım çok derin.

Dedim ya en büyük ceza hatırlanan melül melül bakan gözlerin.

İçki haram ya da günah sadece zarar kendine