Türk İmparatoru Muhammed’in (Fatih Sultan Mehmet) önümüzdeki yaz bir orduyla bana saldırmayı planladığı, orduyu ve topları çoktan hazırladığı bana bildirildi. Böyle bir güce tek başıma karşı koyamam, bu yüzden (Katolik) Macarlardan, Venediklilerden ve Yuray Arbanas’tan yardımıma gelmelerini istedim.

Ben de rica ediyorum; Altın dağlar aramıyorum ama düşmanlarımın ve hemşehrilerimin senin iyiliğini kaybetmeyeceklerini bilmelerini istiyorum.

Boşnaklar tek başıma savaşa gitmeyeceğimi öğrenirlerse daha cesurca savaşırlar ve Türkler de benim topraklarıma saldırmaya cesaret edemezler çünkü, onların (Bosna’ya) girmeleri çok zor ve birçok yerdeki şehirler neredeyse zaptedilemez durumda.

Selefiniz Eugenie, babama bir taç teklifte bulundu ve ayrıca Bosna’da piskoposluk kiliseleri inşa etmek istedi. Babam, Türklerin kendisine karşı nefretini uyandırmamakta tereddüt etti; o yeni bir Hıristiyandı ve henüz Maniheistleri (Boşnysninler, Bogumiller) krallıktan kovmamıştı.

Ben ise çocukken vaftiz edildim ve Latince kitabı (İncil) okudum ve Hıristiyan inancını kesin bir şekilde kabul ettim ama babamın korktuğu şeyden korkmuyorum. Bu nedenle, savaş çıkarsa beni terk etmeyeceğinizin bir işareti olacak olan tacı ve kutsal piskoposları bana göndermenizi istiyorum. Senin tarafından taçlandırılmış olarak tebaaya güven, düşmanlara korku getireceğim.

Babam hayattayken, haçlı ordusu için toplanan ve Dalmaçya’da Venediklilerin elinde saklanan silahların ona gönderilmesini emretmiştiniz; ama bu Venedik konseyinin hoşuna gitmedi; şimdi bana gönderilecek siparişler için Venedikliler farklı düşündüklerinden, dedikleri gibi, Türklere savaş ilan etmeyi düşündüklerinden, şimdi muhtemelen daha fazla yanıt bulacaksınız.

Ayrıca sizden Macaristan’a bir elçi göndermenizi de rica ediyorum, o da davamında krala tavsiyede bulunsun ve ona benimle orduya katılması talimatını versin. Bosna bu şekilde kurtarılabilir, aksi taktirde yok olur.

Türkler, krallığımda birkaç kale inşa ettiler ve köylülere sevgi gösterdiler; kendilerine düşen herkesin hür olacağına söz veriyorlar.

Köylünün saf aklı sahtekarlığı anlamaz ve özgürlüğün sonsuza kadar süreceğini düşünür.

Senin otoritenle güçlendiğimi görmezsem, bu aldatmacayla aldanan halk benden kolayca uzaklaşır; köylüler tarafından geride bırakılan soylular bile şehirlerinde uzun süre kalmadılar.

Eğer Muhammed (Fatih Sultan Mehmet) sadece krallığımı isteseydi ve daha ileri gitmek istemeseydi, o zaman beni kaderime bırakabilirlerdi ve Hıristiyan aleminin geri kalanı benim savunmam için telaşa kapılmazdı. Ancak doyumsuz güç arzusu sınır tanımıyor; benden sonra Venediklilere tabi olan Macaristan ve Dalmaçya’ya saldıracak ve Karniola ve Istria üzerinden fethetmek istediği İtalya’yı arayacak. Ve sık sık Roma’dan bahseder ve kalbi orayı özler.

Hristiyanların gafletiyle krallığımı fethederse, arzusunu yerine getirmek için en uygun toprağı ve en uygun yerleri bulacaktır.

Fırtınayı ilk karşılayan ben olacağım ve benden sonra Macarlar, Venedikliler ve diğer halklar kaderlerini yaşayacaklar.

Düşman şöyle düşünüyor: Yaşadıklarımı size bildiriyorum ki, bir kez olsun haber verilmedi demeyesiniz ve gafletle beni desteklemeyesiniz.

Babam, Konstantinopolis’in kaderini selefiniz Nicholas ve Venediklilere kehanet etti; Hıristiyanlık, imparatorun sofrasını, patrikhanenin kürsüsünü ve Yunanistan’ın temel direği büyük bir kayıpla kaybetti.

Şimdi senin hakkında peygamberlik ediyorum: bana inanır ve bana yardım edersen kurtulacağım; yoksa ben ve benimle birlikte birçokları da yok olacak. Styepan bunu sizin için onaylar; Hristiyanlığın babası olan sen, öğüt ver ve yardım et.”